Być blogerką...

Wiele postów tego typu powstaje na blogach i wnoszą one wiele prawdy. Każda/każdy z was, kto prowadzi bloga wie, że nie jest to tak łatwe jak się na początku myślało.
Zanim sama bloga zaczęłam pisać, czytałam inne. Wydawało mi to się bardzo łatwą i przyjemną sprawą, szybko przekonałam się, że byłam w błędzie. Jakoś strasznie długo nie bloguję, bo to dopiero 5 miesięcy, ale i tak nieraz "obowiązek" bloga dał mi w kość. Nie powinnam pisać, że blog to mój obowiązek, bo bloga pisze się z pasji, dla czytelników, ale przede wszystkim dla siebie i tak też robię, chodzi mi bardziej o to, że kiedy ktoś zaczyna pisać bloga, powinien wyznaczyć sobie jakieś dni na dodawanie postów, bądź to co robię ja: dodaję post co 3 dni. Pisanie bloga przez trzy dni pod rząd a potem robienie 2 tygodniowej przerwy nie jest okej, w szczególności dla czytelników. No, ale mniejsza o to...

Teraz nie jest tak źle, bo nie chodzę już do szkoły, ale kiedy jeszcze chodziłam, pogodzenie bloga i szkoły było trudne. Dlatego też podziwiam większość blogerek/blogerów, którzy dodają posty regularnie i jednocześnie nie zawalają szkoły. 

Mi też nie było tak mega trudno, ale wiecie, nie jest to bułka z masłem, tym bardziej jak się zaczyna. No bo teraz już mam paru stałych czytelników, wiem jak robić zdjęcia, jak je dodawać do posta, linki, wiem jak robić wygląd bloga... teraz wszystkie czynności zajmują mi dwa razy mniej czasu niż na początku. No więc teraz może odpowiem na pytanie dlaczego piszę ten post?

Dlatego, że jak to moja "ex" matematyczka mówi "Krew mnie zalewa", kiedy czytam komentarze "super post! Zapraszam do mnie" "super post! poklikasz" a nawet samo "super post!". No i oczywiście osoby, które komentują, ale komentują na temat zdjęć, czyli post jest o np. au pair, ale dana osoba nie komentuje idei au pair, tylko zdjęcia które dodaję. Nie cierpię, nie na widzę, kiedy ktoś nie czyta mojego posta i go komentuje. Nie chce ci się czytać to nie czytaj i zamknij tą stronę, czytasz, to komentuj na temat. Bo wiem, że się zdarza, rzadko, bo rzadko, ale się zdarza, że ktoś na prawdę przeczyta posta, ale nie umie się do niego w jakikolwiek sposób odnieść i pisze, że fajny post. Tylko, że jak masz tak pisać to nie komentuj. Miło mi, że przeczytałaś/przeczytałeś mój post, ale nie wiesz jak skomentować to nie komentuj i tyle :)

No bo ludzie! Komentujesz więc jak to w większości przypadków jest, masz bloga tak? Tak. Więc wiesz, że to jest pracochłonne, bo trzeba zrobić zdjęcia, czasem je przerobić, wymyślić temat posta, sformułować treść, żeby była jak najbardziej lekka do odbioru. 

Więc dlaczego do jasnej cholery mnie nie szanujesz? Mnie i mojego trudu?! Oczekujesz szacunku, odwiedzin, obserwacji, klików i czego tam jeszcze, to sobie zasłuż! 

Pewnie nie wiele z was zauważyło, ale ostatnio zaczęłam wchodzić na blogi, które komentowały moje posty w ten sposób i nie czytając ich posta skomentowałam dokładnie w ten sam sposób z dopiskiem, że jeśli ona nie czyta mojego posta, ja jej też nie będę, bo przecież najłatwiej jest pisać "super post! :)". I tu również wam piszę oficjalnie, że nie przestanę i będę się odgryzać, ponieważ jest to brak szacunku. Taki mały minus, że coraz mniej osób komentuje bloga, haha :D 

Szkoda tylko, że ci którzy przeczytali ten post w całości, pewnie nie należą do osób na których przez cały post najeżdżam. Dziękuję wam za cierpliwość :)

  

A co wy o tym myślicie? Spotkaliście się z tym na waszych blogach (ba, o co pytam, odpowiedź jest jasna :D )? Jak na to reagujecie?

Ja przez długi czas ignorowałam, ale ileż można..?

INSTAGRAM   TUMBLR   ASK   YOUTUBE