Przyszłość #2

Myślicie czasem o globalnym ociepleniu? O tym, że za parę lat bądź stuleci nadejdzie koniec świata? Pewnie, że nie, bo dlaczego o tym myśleć? Dlaczego odbiegać tak daleko w przyszłość? 

Cóż, ja czasem o tym myślę. Jeżeli czytaliście ostatni post, to wiecie co zmusiło mnie do tych właśnie rozmyślań. Wiem, że to co dzieje się na Ukrainie nie jest pierwszym konfliktem, bo konflikty są od zawsze i cały czas nie ustają. Po prostu nie jest to tak odległe miejsce, a zabijanych ludzi jest tam masa. I tu znowu: wiem, nie jest to jedyny konflikt i nie tylko na Ukrainie ginie tyle ludzi. Nie potrafię dojść do tego, dlaczego teraz myślę o przyszłości naszej planety tak intensywnie. Może dojrzałam? Może mam paranoję? Haha, jeśli mam wyciągnijcie mnie z tego :)

Więc jak wiecie, moim zdaniem nadejdzie III Wojna Światowa. Bardzo miło czytało mi się wasze komentarze i poglądy, oczywiście wszystkie mają sens. W tym poście chciałam się skupić jednak, na nieco innym filarze przyszłości, niż tym politycznym.

Poszłam za radą większości, dziękuję wam za pomoc w podjęciu decyzji :*

Jeżeli do wojny nie dojdzie, to zarówno Ziemia, jak i ludzie i cały ekosystem będą trwać dalej. Technika pójdzie naprzód. Moja wizja przyszłości? Niezbyt wesoła. Bo albo przez naukę w końcu sami się wyniszczymy, albo natura zrobi to za nas. Po tym, co teraz napiszę możecie mnie uznać za złego człowieka, i nie będę się z wami kłócić, bo każdy ma swoje poglądy, które szanuję. Uważam, że ludzie zaczną ginąć poprzez brak jedzenia, niedobór wody, elektryki itp. Dlaczego? Otóż dlatego (i to jest ta zła część), że dzięki dzisiejszej technice, ludzie są w stanie ratować życia.

Czy ja mam coś przeciwko? Absolutnie! Tylko, że... jeśli rodzi się niemowlę, które nie ma szans przeżycia, to nie powinno ich mieć. Jeśli ludzie giną, nie powinniśmy ich na siłę odratowywać! Kiedyś, kiedy nie było tego typu maszyn, ludzi było mniej, i nikt nie martwił się o to, o co trzeba się martwić teraz. Na naszej planecie jest zbyt dużo ludzi. Wszystko właśnie w wyniku tego, że lekarze ratują ich "zbyt wiele". Nie chodzi mi o to, że zastrzelonego człowieka powinno się zostawić na chodniku. Chodzi mi o to, że starszego człowieka, który jest po zawale, ma chorą wątrobę oraz ma cukrzyce (i co tam jeszcze można mieć), i który leży całymi dniami w szpitalu w nie wiem... śpiączce bądź stanie wegetatywnym, powinno się odłączyć. Ten człowiek już nie funkcjonuje, już go tam nie ma. W danej chwili to tylko widoczna skorupa, znanego nam wcześniej człowieka.

Ludzie mówią "To mój ojciec/matka/córka/syn/siostra/brat! Nie mogę przestać o niego walczyć!" bądź takim ludziom jak ja mówi się "Jeśli byłby to ktoś, z twoich bliskich, zmieniłabyś zdanie". Wiecie co? Nie wiem czy bym zmieniła. Było by mi okropnie ciężko, trudno i płakałabym całymi dniami, ale wciąż potrafiłabym sobie wyobrazić siebie na miejscu tamtego człowieka. Bo nie wiem, na prawdę nie wiem, kto z was, chciałby mieć świadomość tego, że nie oddycha, nie rusza się, nie widzi, czasem słyszy (jeżeli jest świadom) i wie, że wszyscy dookoła niego płaczą, bo wiedzą gdzieś w głębi serca, że walka dobiegła końca. Zamknijcie oczy i wyobraźcie sobie siebie w tej sytuacji. Leżąc, widząc ciemność. Będąc w ogromnym bólu, zarówno fizycznym, jak i psychicznym. Chcielibyście odejść. Pożegnać się i uspokoić wszystkich, że tak trzeba, bo śmierć jest rzeczą, przez którą przejdą wszyscy, a teraz po prostu jest już czas na ciebie.

I nie mówcie mi, że nie wiem co wygaduję, bo wiem. Nie lubię pisać/mówić o czymś o czym nie mam pojęcia. Nie chcę pisać tu o moich rzeczach prywatnych, bo jak dla mnie istnieje pewna granica, ale wiedzcie tylko, że 3 miesiące temu byłam w takiej sytuacji. I mimo całej adrenaliny, ratowania, pogotowia i szpitala, pamiętam, że ja pożegnałam się już z danym członkiem mojej rodziny w chwili jego śmierci, mimo iż była ona później w śpiączce. Nie uznawałam, tego całego szpitalnego pożegnania, bo wiedziałam, że nie było już z kim się żegnać.

Takie mebelki będą u mnie gościć. Podobają wam się? :)

Powracając do głównego wątka. Jest nas za dużo. My na razie tego nie odczuwamy i długo odczuwać nie będziemy, ale za 100 lat, problem może się zacząć.

Oczywiście przez to, jak skrupulatnie nie dbamy o naszą planetę, tworzy się już wszystkim znana z lekcji przyrody: dziura ozonowa. Nie mówię, że ja jestem perfekcyjna, bo tak, lubię napuścić sobie do wanny dużo wody, lubię ładnie pachnieć (chodzi o aerozole) i lubię jeździć autem. Tu chodzi przede wszystkim o umiar. Bo mimo, że lubię jeździć autem, to nie jeżdżę nim do sklepu, do którego mogę zajść w 5 minut, ba, nawet do szkoły chodzę na nogach (chyba jedyna z klasy), a latem po prostu jeżdżę na rowerze (ok, na zakupy bądź dalekie trasy samochodem). Staram się również oszczędzać światło. Wychodzę z pokoju to go po prostu gaszę, nie uczę się ani nie czytam, zapalam mniejsze. Nawet płyny do naczyń czy do WC, możecie kupować ekologiczne, więc dlaczego nie? Gdyby każdy z nas myślał o tym, co robić aby choć troszkę ratować Ziemię, efekt byłby ogromny. 

To trochę śmieszne, że kiedy nastąpi przebiegunowanie Ziemi i kiedy lodowce się roztopią, to w pierwszej kolejności zostaną zniszczone kraje, które najbardziej z nas wszystkich dbają o planetę - Skandynawia.

Jak dla mnie, to przebiegunowanie jest bardzo ciekawym tematem, i wielu w tą "teorię końca świata" nie wierzy. Tylko w co tu wierzyć? Raz już się to zdarzyło, a teraz wiele wskazuje na to, że ma się to powtórzyć. (Dla nieświadomych czym jest w ogóle zjawisko przebiegunowania Ziemi - KLIK)

Czuję, że ten post zrobił się ogromnie długi, a ja nie opisałam, wszystkiego co chcę, ale już nie pamiętam co tak na prawdę chciałam opisać. W wielkim skrócie, dla mnie problemem jest stałe zanieczyszczanie Ziemi, brak recyklingu, zbyt zaawansowana medycyna i w sumie nie problemem, ale powodem końca tego, co znamy: Naturalne zjawiska. Nie jestem osobą, która sądzi, że wypuszczony zostanie jakiś wirus i wszystkich pozabija, przepraszam :D

Tak, to był bardzo nudny post, ale jeśli go przeczytałaś/przeczytałeś to jestem z ciebie bardzo dumna, i strasznie się cieszę, że ktoś w ogóle czyta moje przemyślenia. Tym bardziej, że wydaje mi się iż piszę bardzo chaotycznie, za co przepraszam. Nie potrafię inaczej :)

Zmieniłam czcionkę, bo podobno tamtą źle się czyta. Wolicie tą? :)

Dajcie znać o swoich "wizjach" przyszłości! :)

INSTAGRAM           TUMBLR